προεπίδοση

η / προεπίδοσις, -όσεως, [ἐπίδοσις] ΝΜ

νεοελλ.

(νομ.) η επίδοση εκτελεστού τίτλου πριν από ορισμένη προθεσμία, ώστε να καταστεί δυνατή η διαδικασία εκτέλεσης

μσν.

το να δίνει, να παρέχει πρώτος κανείς κάτι σε κάποιον άλλο.